Aykut Kocaman ve öğrencileri 106 yıllık kulüpte üstelik 3
Temmuz gibi ağır bir travmadan dirilip yeni bir tarih yazıyorlarsa tüm
Fenerbahçe’lilerin de ayağa kalkıp sonuna kadar alkışlamaları lazım hocalarını…
Aykut Kocaman’ın oyuncu tercihleri, oyunu okuyup okumaması,
yıldızları yönetemediği vs vs hepsi konuşuldu durdu sezon boyunca. Yetmedi
hocayı istifaya sürükleyen binlercesi oldu Kadıköy’de. Yetmedi önce Aziz Başkan’ın
sonra Aykut Hoca’nın gitmesi için Fenerbahçe’sinin yenilmesini isteyen tuhaf Fenerbahçeliler
oldu…
Topuk Yaylası geliyor önce gözümün önüne. Selçuk Şahin’in
akan gözyaşları ile boğazına düğümlenen sözcükleri… Silivri, Çağlayan günleri,
Kadıköy Mitingi. Kadın ve Çocuklarla geçen o müthiş maçlar. Birer birer yuvadan
kopan futbolcular. Para sayarken yakalandı diye atılabilecek en büyük çamurla kaçırdığımız
müthiş ayaklar. Başkan’a yapılan hain muamelelerle geçen günler. Yönetim’in
başkan çıkar çıkmaz ortadan kaybolması…
Hepsine direnen Kocaman bir adam… Teknik adamlığın çok
ötesinde bu kulübe sahip çıkıp tüm camiayı 3 Temmuz’da ayakta tutmayı başaran
bu adam, yeniden Fenerbahçe’yi 3 kulvarda yarışta tutan bu adam çoğunun
beğenmeyip burun kıvırdığı oyun anlayışıyla sabırla oyuncularına öğrettiği bu anlayışla
Avrupa’nın son dördüne kalmayı başardı…
Teşekkürler Aykut Hoca’m… Takımına bizden daha fazla inandığın
ve oyuncularını da buna inandırdığın için ve bize bir Tarih’e tanıklık etme
şansı verdiğin için…
Söylenecek çok şey var. Ama mutluluk bastırıyor kelimeleri.
Fenerbahçe dün Roma’nın büyülü stadında nasıl oynaması
gerekiyorsa o denli kontrollü dinamik ve konsantre vaziyette oyuna çıktı. Bütün
ilk 45’de oyunun hakimi Lazio gibi gözükse de pozisyon bulamayan Romalılar devamlı
uzaktan şutlarla kaleyi denediler. İlk 45 hepimiz için rahat geçti.
Oyuncuların hepsinin gözünde biz bu maçı alacağız inancı
gözüküyordu. Öyle ki, Volkan bile sezonu bu maçta açtı belki. O eski Volkan’ı
bize izletti…
Roma’da evinde Lazio gibi takımdan gol yemek sürpriz değil,
anlaşılabilirdi. Fakat istediği anda da golü bulmasını bildi Fenerbahçe.
Üstelik çok adamlı tek paslı harika bir atak organizasyonu ile…
Artık söylenecek bir şey yok. Finali istiyoruz. Aykut
Kocaman bize sabrı öğretti ve öğretmeye devam ediyor. Ve bu sabır Fenerbahçe’yi
Final’e taşıyor…
Belki acı çekerek ulaşıyoruz ama olsun.
Acı yoksa zafer de yok…
https://twitter.com/ahmetceliksungu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Herkes'in fikri, yorumu değerlidir. Çekinmeyin görüşünüzü paylaşın. Küfretmenin ise ne yeri ne de zamanıdır :)